คุณเป็นคนหนึ่งที่ใช้หน้าจอโทรทัศน์หรือแท็บเล็ตเป็นพี่เลี้ยงลูกหรือเปล่า หลายบ้านมักเปิดทีวีให้มีเสียงเป็นเพื่อนเวลาอยู่ในบ้าน บ่อยครั้งก็นั่งดูละครหรือรายการโทรทัศน์กันเผลอๆ ลูกบางคนก็ได้ดูได้ฟังเสียงทีวีมาตั้งแต่แบเบาะ หรือพ่อแม่อาจอุ้มลูกมาป้อนข้าวป้อนน้ำตรงหน้าจอกันเลยทีเดียว รวมถึงหน้าจอสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตด้วย จึงไม่น่าแปลกใจที่เด็กๆ จะรู้วิธีกดปุ่มโทรทัศน์หรือรู้วิธีทัชสกรีนตั้งแต่ยังเล็กนัก แต่อย่าหลงลืมว่าสื่อและเทคโนโลยีเป็นดาบสองคมเสมอ และอย่าคิดว่าเด็กเล็กๆ นั้นไร้เดียงสากับคำพูดหรือเสียงต่างๆ ที่เขาได้ยินผ่านจอ จะเป็นอย่างไรหากเด็กๆ เติบโตขึ้นมากับ “สาร” ต่างๆ ที่ส่งผ่านมาทางหน้าจอที่มีการทะเลาะ ด่าทอ เกรี้ยวกราด ลามก หรือการตีรันฟันแทง? เด็กเล็กไม่รู้เดียงสาจริงหรือ    พ่อแม่อาจคิดว่าเด็กเล็กๆ จะไปรู้เรื่องอะไรกัน แต่การปล่อยให้เด็กได้รับรู้รับฟังหรือตกอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดหรือสถานการณ์จำลองเหตุทะเลาะเบาะแว้งจากรายการทีวีหรือละครทุกวี่วัน ก็สามารถส่งผลเสียให้เกิดกับอารมณ์และจิตใจของเด็กได้ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เด็กสมัยนี้มีสภาพจิตใจผิดกับเด็กสมัยก่อนที่พ่อแม่จะร้องเพลงขับกล่อมลูกด้วยเสียงอ่อนหวาน แม้ว่าเด็กจะไม่เข้าใจความหมายของน้ำเสียง และลีลาได้ เด็กรู้จักความเครียดตั้งแต่ยังแบเบาะ จากการศึกษาพบว่า เด็กสามารถรู้สึกและมีอารมณ์ร่วมไปกับความบีบคั้น กดดัน และความวิตกกังวลของบุคคลรอบข้าง โดยเฉพาะพ่อแม่ อย่างเช่นเวลาที่พ่อแม่ทะเลาะกันเด็กอาจจะตื่นมาร้องไห้ด้วยความตกใจทั้งที่ไม่รู้ว่านี่คือการทะเลาะกัน เป็นต้น และเมื่อเด็กได้ดูทีวีหรือสื่อจากอินเทอร์เน็ตที่แพร่ภาพความก้าวร้าว เขาก็จะรู้สึกสับสนถ้าไม่มีผู้ใหญ่อธิบายว่านี่คืออะไร ก็อาจจะซึมซับและสะสมพฤติกรรมก้าวร้าวนั้นจนกลายเป็นทัศนคติที่ผิด แม้แต่หนังการ์ตูนบางเรื่องก็ยังมีเรื่องของสงคราม การสู้รบการทะเลาะเบาะแว้ง ซึ่งเด็กอาจถูกหล่อหลอมให้เป็นไปตามพฤติกรรมเหล่านั้นได้ จากการศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบด้านอารมณ์และพฤติกรรมความรุนแรงของAmerican Academy of   Pediatrics พบว่า ความรุนแรงที่เห็นจากหน้าจอทีวีและสื่อต่างๆ นับวันยิ่งมีเพิ่มขึ้นและส่งผลร้ายต่อเด็กนัก นั่นคือทำให้เด็กสะสมอารมณ์หวาดกลัว ความวิตกกังวล ขี้สงสัย นอนไม่หลับ ฝันร้าย หรือซึมเศร้า และมีแนวโน้มจะแสดงความรุนแรงมากขึ้น รวมถึงรายการต่างๆ ที่มีการแสดงออกของพฤติกรรมทางเพศก็มีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้นด้วย จะทำให้เด็กเรียนรู้พฤติกรรมทางเพศของผู้ใหญ่ก่อนวัยอันควรจนชาชินกับเรื่องแบบนี้และพร้อมเลียนแบบ …

บางครั้งในชีวิตที่เราเกิดรู้สึกประทับใจใครสักคน ในเวลาที่เราไม่อาจจะ ทําอะไรได้ อาจจะเป็นเพราะเวลาท่ีไม่ใช่ ทั้งทางอายุ ฐานะ การเจอคนที่ใจบอกว่าใช่ แต่รักไม่ได้นั้นมันเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะพบใครคนหนึ่งที่สามารถ ตอบตัวเองได้ว่า เป็นคนที่ตามหามาตลอด และมันก็ยากพอๆ กับการตัดใจจากเขาได้ ความรักเป็นความรู้สึกที่บางครั้งก็อยู่นอกเหนือการควบคุม ของความคิด เพราะความรักมันคือความรู้สึก มันออกมาจาก หัวใจ ที่เราใช้คําแทนว่า คนที่ใช่มันต้องใช้ความรู้สึก และความรู้สึกน้ันสมองคิดแทนไม่ได้ แต่การที่คนเราจะรู้สึกรักกับใครสักคน เพื่อไม่ให้ทุกข์นั้น จะต้องใช้สมองประกอบด้วย เพราะเราจะต้อง ดูว่าความรักต้องอยู่อย่างที่ถูกท่ีควร ไม่ใช่ว่าจะไปแย่งคนที่มี เจ้าของหรือคนที่ไม่มีใจให้ เวลาที่เรารู้สึกรักน้ัน หัวใจจะคอย บอกว่า เรารักได้เพราะมีสิทธิ์ที่จะรัก แต่สมองจะบอกว่ารักแล้ว จะสามารถแสดงออกได้แค่ไหน เพราะคนบางคนเกิดมาเพื่อให้ เรารัก แต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเรา ถ้าวันหนึ่งเราเจอคนที่รักแต่เราไม่สมควรรัก ทําได้ไหม รักในแบบไม่เรียกร้อง ไม่ต้องการอะไร รักเพราะรู้สึกรัก เพราะ ว่ารักเติ่มเต็มอยู่ในหัวใจ ปล่อยให้คนที่รักมีชีวิตของเขา อยู่บน เส้นทางของเขา กับคนของเขา ในขณะที่ความรักของเราก็ดําเนิน ต่อไป ให้ความถูกต้องยิ่งใหญ่อยู่ในสมอง ให้ความรักงดงามอยู่ ในหัวใจตลอดไป แล้ววันหนึ่งเราจะได้พบความรู้สึกแบบนี้กับใครคนใหม่ แน่นอน เพราะหนึ่งในคุณสมบัติของรักแท้น้ันก็คือ เขาจะเป็น คนที่ใช่และเดินเข้ามาในเวลาที่ใช่เช่นกัน ขอบคุณบทความดีๆจาก ธรรมทาน